یک زبانشناس آمریکایی به تازگی با انتشار کتابی به بررسی علت اینکه چرا زنان غیبت کردن و مردان مشاجره با صدای بلند را دوست دارند، پرداخته است.
بیش از چند دهه است که زبانشناسان نشان داده اند بسیاری از رفتارهای قالبی وابسته به جنس در زمان صحبت کردن به طور قابل ملاحظه ای خود را نشان می دهند. به طوریکه برای مثال، در شرایطی که زنان صحبتهای درگوشی و پچ پچ کردن را ترجیح می دهند مردان با صدای بلند حرف می زنند و درحالی که زنان پشت سر یکدیگر غیبت می کنند مردان به صورت رودرو با هم مشاجره می کنند. مردان احساسات خود را از دیگران پنهان می کنند درحالی که زنان با هر غریبه ای که در خیابان می بینند درد دل می کنند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، این تفاوتها تنها بازتابی از پیش انگاریهای فرهنگی و سنتی ما درباره جنس ها است و جنبه واقعیت ندارد.
این درحالی است که "جان ال. لوک"، استاد زبانشناسی کالج لهمن در نیویورک به تازگی کتابی با عنوان "دوئل ها و دوئت ها" را منتشر کرده و در آن به بررسی این نکته پرداخته است که زنان و مردان به طور ریشه ای از روشهای متفاوتی برای صحبت کردن استفاده می کنند که به دلیل روشهای تربیتی آنها نیست بلکه این تفاوتها در نیازهای تکاملی آنها ریشه دارد. این زبانشناس در این کتاب توضیح داده است که مردان برای به رخ کشیدن قدرت و توانایی استدلالی خود به زنان از کلام ستیزه جویانه "دوئل" استفاده می کنند. درحالی که زنان، الگوهای گفتاری ملایم تری برای ارتباط برقرار کردن میان خود به کار می گیرند. این روش، آنها را از برخوردهای تهاجمی مردان حفظ می کند.

به گفته "لوک"، این الگویی است که به مدت هزاران هزار سال در تاریخ تکامل بشر ادامه داشته است.
این زبانشناس در خصوص تفاوتهای میان کلام زنان و مردان توضیح داد: "زمانی که زنان با همجنسان خود صحبت می کنند به دنبال نقاط مشترک می گردند بنابراین به طور مداوم کلام یکدیگر را قطع می کنند. این مسئله موجب می شود که زنان به یکدیگر برای به اتمام رساندن داستانها کمک کنند و در واقع آنها یک داستان را با همدیگر می سازند. این بافت پیوندی در گروههای زنان سبب می شود که اطلاعات شخصی و صمیمی درباره زندگی و روابط گوینده با سایر مردم به کل اعضای گروه ارائه شود. این یک علامت مشخص از روشی است که زنان از آن برای صحبت با دوستان همجنس خود استفاده می کنند و درواقع روش گفتار زنان یک الگوی دوئت (دو همصدایی) دارد."
وی در خصوص تمایل زنان به غیبت کردن و شایعه پراکنی گفت: "واژه شایعه (gossip) یک لحن تحقیرآمیز دارد اما زنان از این واژه در مفهوم یک کد اخلاقی جامعه استفاده می کنند. نتایج مطالعه ای که بر روی مفهوم شایعه یا سخن چینی انجام شد نشان داد که زنان سخن چین معمولاً درباره زنانی که خانه داران بدی هستند، زنانی که مادران بدی هستند و زنانی که همسران خوبی نیستند غیبت و شایعه پراکنی می کنند. این رفتارها هر یک از زنان را در یک جامعه تهدید می کنند. بنابراین زنان دلیل بسیار خوبی دارند که درباره این موضوعات صحبت کنند تا آنها را حل کنند. اما از آنجا که موضوعات مشابه برای مردان تهدید به شمار نمی آید بنابراین آنها معمولاً غیبت نمی کنند."

"لوک" درباره تمایل مردان به گفتار برپایه الگوی دوئل گفت: "اگر شما دو مرد باشید و برای مثال بخواهید باهم حرف بزنید احتمال بسیاری وجود دارد که به همدیگر کمی توهین کنید و یا به روشی ستیزه جویانه با هم صحبت کنید. در واقع، مردان برای اینکه خود را تاتیرگذار نشان دهند تمایل دارند از واژگان درشت استفاده کنند. کاری که زنان هرگز و هرگز انجام نمی دهند"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: